کد مطلب:46525 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:53

گنجینه پرسمان » قرآن

آيه 55 سورة مائده، چگونه بر امامت علي (ع) صحه ميگذارد؟

از آياتي كه به اتفاق اكثر مفسران و اهل حديث، دربارة امام علي بن ابيطالب، نازل شده است، آية زير ميباشد، كه ما آيه وبعد آن را مينگريم:
‹‹اِنَّما وَليُّكُمُ اللهُ وَ رَسُولُهَ وَالَّذينَ آمَنُوا اَلَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُونَ.››
وليِ شما خدا و پيغمبر و كساني هستند كه ايمان دارند و نماز ميگزارند و در حال ركوع زكات ميدهند.
‹‹ وَمَنْ يَتَوَلَّ اللهَ وَ رَسُولَهُ وَاَلَّذِينَ آمَنُوا فَاِنَّ حِزبَ اللهِ هُمُ الغالِبُونَ .››
هر كس خدا و فرستادة او و افراد با ايمان را وليّ خود اتّخاذ كند، به راستي (پيروان) حزبِ الهي پيروزند.
شأن نزول آيه را بسياري از مفسران و اهل حديث، چنين نقل كرده اند:
سائلي وارد مجلس شد و درخواست كمك كرد، كسي به او چيزي نداد، امام در حالي كه در ركوع بود، با انگشت كوچك خود كه انگشتري در آن بود به فقير اشاره كرد تا انگشتري را از دست او در آورد، او انگشتري را از دست امام در آورد و به دنبال كار خود رفت.
در اين موقع، خبر به پيامبر رسيد. وي از خدا اين چنين درخواست نمود: همان طور كه براي موسي از خاندان خودش وزيري معيّن نمودي، پروردگارا براي من نيز از اهل بيتم وزيري معين بفرما. در اين لحظه فرشتة وحي فرود آمد و آيه ياد شده را براي پيامبر خواند.
شأن نزول آيه را به صورتي كه نقل گرديد، شخصيت برجستهاي مانند: خود امام، ابن عباس، عمار جابر، ابو رافع، انس بن مالك و عبدالله سلام نقل كرده اند. (كنز العمّال405/ حديث شماره 6137)
حسان بن ثابت، شاعر معروف عهد رسالت، در اشعار خود كه متضمن فضائل و مناقب علي (ع) است، اين چنين ميگويد:
من ذا بخاتمة تصدّق راكعاً واسر ها في نفسه اسراراً
من كان بات علي فراش محمد و محمد اسري يؤم الغارا؟
من كان في القرآن سميمؤمناً في تسع آيات تلين غزارا؟
شيوة استدلال بسيار روشن است. زيرا مقصود از ولي در اينجا همان متصرّف و سرپرست و اولي است، چرا كه اگر مقصود، دوست و كمك بود ولايت، اختصاص به گروهي نداشت ، زيرا ولايت به اين معني مربوط به تمام افراد با ايمان است چنانكه ميفرمايد:‹‹ والمُؤْمِنُونَ وَالمُؤْمِناتِ بَعْضُهُمْ اَوْلِياءُ بَعْض›› توبه /71
از اين جهت براي ولي در آيه معنائي جز همان متصرف و سرپرست نميتوان تصور كرد.

---

پيشوايي از نظر اسلام
آية الله جعفر سبحاني